Daarom verraste de uitgeverij de medeoprichters met een tas.
Die vond ik gisteren in de brievenbus.
Bedankt en ga zo door!
(Jelle Brandt Corstius – As in Tas,
Lize Spit – Het Smelt,
Maartje Wortel – Er moet iets gebeuren,
Walter van den Berg – Schuld, enzovoorts)
Vorige week kon ik niet van al mijn activiteiten foto’s plaatsen
omdat er problemen met de telefoon waren.
Deze week vergat ik mijn tekst mee te nemen naar het
Nederlands Drukkerij museum en handzetten zonder tekst
is misschien een leuk experiment maar nu even niet.
Deze week in ieder geval foto’s van mijn linosnijden.
Met de letters op de goede grootte kan het nu
echt beginnen.
De letter H.
Hier zijn nog alleen de eerste randen van de letter uitgesneden.
Hier is de letter gereed: volledig uitgesneden.
Vervolgens ben ik aan de tweede lino voor de letter H begonnen maar dat is pas een eerste begin.
Op 16 september 2016 was ik in Shanghai en bezocht ik
People’s Square. Het Shanghai Museum is daar de grootste
attractie (voor mij dan toch) maar aan het plein
liggen ook nog andere gebouwen van de hoge en lage kunsten.
De lage kunsten liggen ook letterlijk het laagst:
een grote speelhal in een winkelcentrum onder de grond.
De hoge kunsten zijn vertegenwoordigd door het
Shanghai Grand Theatre, een opera- en theatergebouw.
Ik zocht een plaats om even uit te rusten en iets te drinken
en het theater leek me een goede plaats. Dat was ook zo.
Ik zag toen dat men er festiviteiten organiseert in het kader
van Shakespeare 400 jaar.
Er was een klein buitenpodium met deze afbeelding van Shakespeare.
Maar ook op dit groot multimedia-scherm buiten het theater is te zien dat er activiteiten zijn zoals de opvoering van Henry IV. Een van de koningsdrama’s van Shakespeare.
Er was een hele serie met beelden rond Shakespeare onder andere deze met zijn naam.
Dit was de poster die binnen hing.
Het is niet zo dat ik er erg laat was maar de avond viel al vroeg in. Dit geeft wel een goed beeld van het gebouw. Heel mooi vind ik het niet maar het valt wel op tussen al die skyscrapers.
Shanghai Grand Theatre, detail.
De afzetting van de werkzaamheden lijkt wel iedere dag
groter te worden. Vandaag is de afzetting tot aan de Cadettenflat
doorgetrokken. De fontein wordt er niet groter van maar
er zijn wel ontwikkelingen.
Kasteelplein, gisteren.
Dan vandaag.
De werkzaamheden nemen steeds meer plaats in.
Vlak bij de Bund zijn we gaan eten en hebben we
een paar winkels bezocht.
De winkel die het meest indruk maakte was een snoepwinkel.
Al die prachtige verpakkingen.
Verpakkingsdozen en linten. De een nog mooier dan de ander.
Wat er in al die mooie dozen zit weet ik natuurlijk niet. Het kunnen net zo gemakkelijk snoepjes als koekjes zijn.
White Rabbit (wit konijn) is een heel bekend snoepje uit Shanghai.
Mickey Mouse mag niet meer ontbreken sinds er ook in Shanghai een Shanghai Disney Resort (pretpark) is. Niet dat ik daar geweest ben.
Nostalgische dozen.
Moderne coiffure.
Het pakketje uit de Verenigde Staten is via Istanbul
toch bij mij aangekomen. Het ging om een Gelli plate.
Dat is een hobby product dat je kunt gebruiken om snel
leuke structuren te maken met verf.
Mijn bedoeling is om met de veren en bladeren die ik gisteren
verzameld heb, pagina’s te maken die samen een klein
boekje kunnen gaan vormen.
In de Jumbo-folders hebben de takken, steeltjes, bladeren, veren, schors enz een nacht onder bezwaar gelegen. Vooral bedoeld om de bladeren mooi plat te krijgen. Toepasselijk staat of de ene folder in grote letters HERFST.
Hier zijn dan de twijgjes, bladeren, veren, schors, bolsters en de hoedjes van eikels.
Dit zijn de materialen die ik ga gebruiken om structuur aan te brengen in de verf: schuursponsje en twee zachtere sponsjes, bubble foam en een netje dat ooit als verpakkingsmateriaal diende.
Deze tak heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Ik vermoed dat dit te scherpe kantjes heeft om op de Gelli plate te gebruiken. Bovendien is de tak te groot.
Dit is de acrylverf die ik ga gebruiken.
Dit is het eerste resultaat. De structuur komt van de sponsjes.
Nu er nog een tweeede drukgang overheen met drie blaadjes als sjabloon. Die blaadjes vallen niet zo op maar het resultaat vind ik leuk.
Twee blaadjes, eenvoudig van kleur.
Hier heb ik het eikenblad niet gebruikt als sjabloon maar als materiaal om voor het afdrukken structuur aan te brengen in de verf.
Hier heb ik twee blaadjes gebruikt als sjabloon en vervolgens een van de blaadjes die als sjabloon diende gebruikt als een soort stempel. Ook twijgjes gebruikt.
De hoedjes van eikels gebruikt om circels in de verf aan te brengen en dat vervolgens af te drukken.
Hier zijn de binnenkant van bolsters van kastanjes gebruikt om structuur aan te brengen in de verf.
Een zwarte veer werd hier gebruikt als sjabloon.
Hier heb ik bubble foam gebruikt om structuur aan te brengen in de verf.
Twijgjes en mijn eigen duimen.
Takje met blaadjes en eikenblad als sjabloon.
Veren als sjabloon.
Dit ging vervolgens in de vuilnisbak.
Het is herfst (voor wie het nog niet wist).
Daarom is het voor het werken met bladeren de juiste tijd.
Dat ga ik vanmiddag doen maar gisteren
heb ik afgevallen bladeren verzameld en er zitten ook
een paar veren tussen. Eens zien wat we daar mee gaan doen.
Nu liggen ze nog even te drogen. Nou ja, drogen.
In 1 nacht gaat dat natuurlijk niet maar
dan worden ze misschien wel platter.
Herfstbladeren.
Met veren. Bij gebrek aan een telefoonboek de folders van de Jumbo ingezet.
Dus dat is ook weer duidelijk.
De pijpen die in het Valkenberg in de grond geslagen werden
blijken de fundering te vormen voor nog een extra aanlegsteiger
in de singel. De plaats, zo vlak bij de vuurtoren van Aldo Rossi, is prachtig.
Aanlegsteiger in wording.
De waterplaats of waterspeelplaat heet officieel een
Walk-in fontein.
Zo staat het op de informatie spandoeken op de hekken
die nu op het Kasteelplein staan rond de bouwplaats.
Die informatie is als volgt:
Omdat het een Walk-in fontein wordt moet de kwaliteit van het water gewaarborgd worden. Vandaar dat de installatie is uitgerust met de volgende zuiverende voorzieningen: zandfilter, UV-C installatie doseerpomp en temperatuurbeveiliging.
Dit is de artists Impression van de fontein en de drie extra zitelementen die er gerealiseerd gaan worden.
Dit is het ontwerp van de fontein.
Ik denk dat je hier de ‘fonteinmonden’ (zou je dat zo noemen?) ziet.
Hier zie je dat er een betonnen module (met electronica ? en waterreservoir ?) onder het wegdek is geplaatst.
De waterpartij gaat men opleveren in november. Dat is heel jammer want van november tot april (of zo) zal de waterpartij niet werken.
Vanavond was de rijbaan van het Kasteelplein weer begaanbaar. Er ligt nog geen bestrating. Als dat maar goed gaat met sommige van de zware vrachtwagens die hier door de straat komen.
Deze week heb ik wat problemen gehad met mijn telefoon.
In mijn zak heeft de telefoon zich een aantal keren aangemeld.
Toen ik dat door kreeg en moest inloggen deed ik dat
met het verkeerde password en de telefoon zette
zich zelf terug naar de fabrieksinstellingen.
Daarom ben ik van deze week wel wat foto’s kwijt geraakt.
Onder andere van het handzetwerk in Etten Leur.
Maar van de avondsessie zijn de foto’s er wel.
Ik ben begonnen aan de serie lino’s die ik voor mijn
boek nodig heb.
De letters van het woord HOND overgenomen op doorzichtig papier.
Voor de letter H ga ik drie lino’s maken. Hier liggen ze, gesneden op 9 x 9 centimeter met de toelichting op de achterkant. Nu ga ik de overgetrokken letter H gebruiken om met carbonpapier de juiste afdruk te maken op het lino.
Het carbon is een beetje gefixeerd om tijdens het snijden de tekening niet te snel kwijt te raken. De derde lino wordt een plantvorm. Die maak ik volgende week.
Natuurlijk is het vandaag werelddierendag maar voor mij toch
in de eerste plaats St. Franciscus.
Vanochtend zag ik dat er hard gewerkt wordt
met grote pijpen in het Valkenberg in Breda.
Wat hiervan de bedoeling is: ik heb geen idee.
Oliepijpleiding in aanleg in het Valkenberg in Breda?
Ook de NS (of ProRail) kan er wat van.
Op het station in Breda zag ik deze vreemde zuil.
Wie kan uitleggen waar dat voor dient?
Zuil op NS-station Breda. Wat is dit voor een meerkeuze vraag?
Wie weet wat dit precies is?
Hier liggen twee exemplaren van het ‘Voorwerp van de Dag’. Ze liggen in de schoonmaakazijn om het metaal te reinigen
Maar ik heb er een volle bak van gekregen.
Nadat gisteren de Singelloop werd gehouden en de deelnemers
konden uitlopen op het Kasteelplein, zijn vandaag de werkzaamheden
aan de waterpartij weer hervat.
En hoe!
Het Kasteelplein is afgesloten voor gemotoriseerd vervoer. Waarom wordt wel duidelijk als je ziet hoe diep het gat is dat er gegreven is.
Zeg maar gerust manshoog (of mansdiep bij een put).
Medewerkers van het ‘Bureau Cultureel Erfgoed’ (denk ik) helpen bij het laag voor laag weghalen van het zand.
Daarbij wordt ieder ‘ding’ bekeken.
Hier neemt een van de medewerksters een enkele reis naar de bodem van de gegraven put.
Daar wordt ook met een metaaldetector gewerkt.
Ieder steentje wordt bekeken. Ik geloof niet dat er vandaag bijzondere vondsten waren.
Hier een overzicht van de werkzaamheden.
Een paar dagen geleden heb ik iets gekocht in de
Verenigde Staten. Niets bijzonders. Iets voor mijn hobby.
Ik ontving netjes track & trace informatie.
Dat alleen is al interessant om te volgen.
Blijkt mijn pakje (grootte tijdschrift) via Philadelphia, Chicago
en Istanbul te gaan!
Track and Trace van mijn pakketje.
Het weer is minder dan andere jaren,
voor de lopers maakt dat waarschijnlijk minder uit
dan voor de toeschouwers.
Mijn indruk van de Singelloop 2016 in foto’s:
Na de finish op de Grote Markt in Breda kunnen de lopers op adem komen op het Kasteelplein waar medailles worden uitgereikt.
Bij het kasteel wordt vers gesneden groente uitgedeeld en er is water, veel water. En niet alleen uit de lucht.
De lopers zijn net gefinished voor de 5 kilometer.
De bekertjes water staan bijvoorbeeld gereed bij Cafe Markhoek.
Ook sponzen gedrenkt in water.
Als we op de Marksingel lopen begint het weer goed door te regenen.
De motoren kondigen de eerste lopers aan.
De lopers lopen al bijna 18 minuten als ze er aan komen.
Rechts loopt Nicolas Korir. De uiteindelijke winnaar.
Hier komt de derde in de race aanlopen.
Hoe sterk is de eenzame loper……
Hij lijkt wel te zweven.
Ik snap niets van de tekst boven de weg. Run talk about.
About run.
De eerste vrouwlijke loper komt langs.
Startnummer 39.
Jean Pierre heeft er zin in.
Duo.
Hier op het Van Coothplein is het niet zo druk als vorig jaar.
In de Keizerstraat zijn de koplopers al weer in aantocht.
Inmiddels is het droog geworden.
Dit is het groepje van Okubay Tsegay. Hij wordt uiteindelijk zesde.
Er stond best wat wind.
Benen. Die moeten het doen.
Ik heb mijn drumstel vast even opgesteld.
Er is wel het een en ander gevallen.
Dit kun je ook doen met sponzen.
Rent voort!
Run 2 day. Reclame mag eigenlijk niet maar de kleuren zijn mooi.
Hardlopende koppen.
Iedereen heeft zo zijn eigen loopstijl. Zo ook Stefan.
De zon komt er zo waar weer door. Vlaszak.
Met open mond.
In de Boschstraat is het wel druk.
Deze stewardessen juichen fanatiek op hun loopschoenen.
Pink is the new black.
Op dat moment is dit de nummer twee in de race.
Anita en Irma worden herkend.
Er is hier veel aandacht voor gejuich.
Het groepje van Linda.
De opvang met water en sponzen op het Kasteelplein.
Aan het eind een beetje vreemd beeld van Stadhouder Willem III.
Gisteren ben ik in Museum Meermanno gaan kijken
naar de tentoonstelling ter gelegenheid van het feit
dat Fiep Westendorp 100 jaar geleden werd geboren.
Een prachtige tentoonstelling.
Leuk voor Jong en Oud.
De tekeningen brengen je een in heel eigen wereld.
een wereld waarin kinderen zich heel snel thuis voelen.
Een wereld die lang bij je blijft en die herinneringen blijft
oproepen. Als kind heb ik niet veel van Fiep Westendorp gezien
maar Pluk van Petteflet maakte een enorme indruk
toen ik dat boek als 22 jarige las.
De tentoonstelling combineert originele omslagontwerpen
met de echte boeken, tekeningen met reclamemateriaal en
een lange video over het leven van Fiep Westendorp.
De video is de moeite waard maar je moet er wel
op rekenen 50 minuten te moeten blijven staan en kijken.
Origineel omslagontwerp van Fiep Westendorp voor het boek van Annie M. G. Schmidt, Het hele schaap Veronica.
Twee versies van Het hele schaap Veronica.
Fiep Westendorp illustreerde veel Prisma pockets van buitenlandse schrijvers. Zo ook voor Father Brown. Ik heb deze er uitgekozen omdat ik op dit moment afleveringen van Father Bromn volg op BBC first. Hier zie je G. K. Chesterton, De blamage van Father Brown.
G. K. Chesterton, De wijsheid van Father Brown, omslag Fiep Westendorp.
G. K. Chesterton, Father Brown laat zich niet foppen, omslag Fiep Westendorp.
Ik zou zeker snel naar de tentoonstelling gaan. De zwarte pieten discussie zou er wel eens voor kunnen zorgen dat je dit soort werk niet meer kunt tonen in een museum: omslagontwerp voor het boek ‘Sinterklaas blijft een zomer over’, Fiep Westendorp, 1970, pen, inkt, plakkaatverf en viltstift.
Het boek geschreven door Henriette van Eyk.
Dit zou kunnen gaan over Jip en Janneke in het circus (met exotische dieren die ook al niet meer mogen) of in de dierentuin?
Jip en Janneke redden een poes in museum Meermanno.
Omslagontwerp Jip en Janneke, Eerste boek, verhaal van Annie M.G. Schmidt, illustraties van Fiep Westendorp.
Het boek.
Daar is hij dan: de omslag van Pluk van Petteflet door Fiep Westendorp.
Een illustratie uit het boek ‘Otje’, verhaal door Annie M. G. Schmidt, illustraties door Fiep Westendorp. Seze tekening vond ik prachtig. Ik heb er ook een ansichtkaart van gekocht.
Fiep Westendorp.
De echte auto van Pluk van Petteflat. Daar mag je natuurlijk in gaan zitten.
Fiep Westendorp en de reclame. Prachtige tekeningen. Altijd met humor. Ook als het om reclame voor regenjassen gaat. Op vakantie Big Ben mee. De associatie met het typetje van Jacques Tatti, monsieur Hulot, ligt voor de hand.
‘T is altijd Big Ben weer, Fiep Westendorp.
De poster voor de tentoonstelling is gebaseerd op deze tekening: ‘T is altijd Big Ben weer, Fiep Westendorp.
Floddertje, echt een Fiep Westendorp.
Je kunt ook zelf tekenen in Museum Meermanno. Het museum helpt je daarbij met deze afbeeldingen op lichtbakken.
Moeten deze Jip en Jannekes nou ook andere kleuren krijgen net als zwarte piet?
Naast de tentoonstelling is museum Meermanno altijd een bijzonder plaats om te bezoeken. De collectie van de baron is schitterend. Twee zaken springen er voor mij uit (zonder de rest tekort te willen doen): de verzameling Italiaanse middeleeuwse schilderijen in een kleine, aparte kamer en natuurlijk de bibliotheek. Maar kijk ook naar de prachtige oude vitrines die er staan. Misschien niet optimaal om de voorwerpen te bekijken maar het zijn prachtige voorwerpen op zich zelf. Op zolder kun je nog kalligraferen als een monnik en in het weekend kunstenaars aan het werk zien op de oude persen.
De bezienswaardigheid in Shanghai is de Bund.
Een Engels woord voor kade (embankment).
Mijn oud-collega met zijn kennis van de Engelse taal
interpreteerde de naam als ‘The Bend’, wat zoveel betekent
als de bocht. En dat komt eigenlijk ook heel dicht
bij de werkelijkheid.
We kennen Shanghai allemaal als die stad aan de Yangtze,
maar op de belangrijkste bezienswaardigheid kijk je
over de rivier de Huangpu.
Een ‘kleine’ rivier die door de stad loopt.
Je kijkt vanuit het oude centrum naar een gebied dat jaren geleden
helemaal leeg was. Een moeras.
Nu staan daar de banken, verzekeringsinstellingen en andere bedrijven.
De ene wolkenkrabber is nog groter dan de andere.
Twee gebouwen staan in de huidige top 10 met hoogste gebouwenin de wereld.
De nummer 2 en 6 hierboven. Maar een paar jaar geleden stond bijvoorbeeld de televisietoren bovenaan. Nu zie je die niet meer in de hoogste regionen van de lijst.
Het oude centrum is waar de consessies waren.
Een mooi woord voor de door Westerse mogenheden
bezette gebieden in China.
Vanuit die gebieden controleerden Engeland, Frankrijk en anderen
China, de handel enz.
Dit zijn een paar van oude concessie gebouwen.
De nasleep van de tyfoon waren de regenbuien die op 16 en 17 september ons bezighielden. Ons en de lokale toeristen die er waren.
Dit is dan die beroemde sky line. In de wolken.
Tussen de regen door links de televisietoren.
De blik naar rechts….
….en naar links.
The Bund heeft wel de naam maar erg interessant is het niet.
Het hoogste gebouw op deze foto is de nummer 2 en die met dat ‘handvat’ boven aan de nummer 6.
Shanghai, the Bund.
Ja je maakt wat foto’s…
Het was er behoorlijk druk, heel drukkend weer, af en toe een bui. Regenjassen zag je wel maar de meeste mensen liepen toch zonder. Maar beter een paraplu.
Nog een concessiegebouw. Deze gebouwen staan aan de kant vanwaaraf je naar de beroemde sky line kijkt.
Daar staan ook een paar monumenten. In een stijl die je verwacht van een communistisch land.
Voor de slachtoffers van de Japanse bezetting in de Tweede Wereldoorlog.
Het ‘kleine’ gebouw met de rode daken is het Russisch consultaat.
Het monument voor de slachtoffers is niet alleen het bovengrondse monument maar ook dit relief.
Argusvlinder 